Οι ταυτότητες στο επίκεντρο του προβληματισμού του συγγραφέα Ραϋμόνδου Αλβανού – Τα δύο βιβλία του παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση στην Κοζάνη
Σε μια κατάμεστη αίθουσα, αυτή του Λαογραφικού Μουσείου, προβληματισμοί, σκέψεις και ιδέες που προκαλούν τα βιβλία του πολιτικού επιστήμονα και ιστορικού Ραϋμόνδου Αλβανού, ακούστηκαν σε μια σημαντική εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Σύνδεσμο Φιλολόγων Κοζάνης το βράδυ της περασμένης Κυριακής.
Τα βιβλία «Σλαβόφωνοι και Πρόσφυγες» και «Ο ελληνικός εμφύλιος» από τις εκδόσεις Επίκεντρο στάθηκαν η αφορμή για μια ουσιαστική συνομιλία του κοινού με το συγγραφέα γύρω από την έννοια της ταυτότητας και του τρόπου που αυτή επηρεάζει την κατανόηση του παρελθόντος και ορίζει το παρόν.
Με λόγο συναισθηματικό, αυθόρμητο, αλλά και ταυτόχρονα τεκμηριωμένο, αποτέλεσμα πολλών ετών επιστημονικής δουλειάς γύρω από αυτά τα ζητήματα, ο συγγραφέας Ραϋμόνδος Αλβανός, μίλησε για τη διαδρομή μέχρι την έκδοση των δύο βιβλίων, που είναι βγαλμένα από την ίδια μήτρα. Μια διαδρομή που ξεκινάει από τον Μεσοπόλεμο και καταλήγει στον Εμφύλιο Πόλεμο.
Στη δημόσια ιστορία αναφέρθηκε στην εισήγησή της η φιλόλογος και Δρ. Φιλοσοφίας του ΑΠΘ Ελένη Γερούση. Τα βασικά ερωτήματα που την απασχόλησαν ήταν γιατί δεν μαθαίνουν οι νέοι ιστορία, αλλά και ποιος είναι ο ρόλος της διδασκαλίας της ιστορίας στο σχολείο.
«Η επαφή με το βίωμα των ανθρώπων έχει επηρεάσει το Ραϋμόνδο στον τρόπο που βλέπει και ερμηνεύει το παρελθόν. Στο φυσικό χώρο της ξενάγησης που έγινε η αφορμή για το βιβλίο για τον Εμφύλιο, σ’ ένα τοπίο που έχει χαραχθεί από την ιστορία, ο Ραϋμόνδος κατάφερε να ενώσει το χθες με το σήμερα, τυλίγοντας με κατανόηση για τους ανθρώπους και τα πεπραγμένα τους, τις επιλογές και τις αποφάσεις τους, τα βιβλία που κρατάμε σήμερα στα χέρια μας. Ο συγγραφέας μπαίνει στο πετσί των ανθρώπων της εποχής, προσπαθεί να καταλάβει και να αφουγκραστεί τον τρόπο σκέψης τους. Αντιμετωπίζει τα δικά τους θέματα ως δικά του υπαρξιακά ερωτήματα. Και κυρίως δεν φοβάται το συναίσθημα, στοιχείο που συχνά φοβίζει τους ερευνητές που από τη φύση της δουλειάς τους πρέπει να είναι αποστασιοποιημένοι, ενίοτε και ψυχροί απέναντι στα πράγματα» είπε η επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ Ιωάννα Κωσταρέλλα.
«Ο Μεσοπόλεμος, δηλαδή η περίοδος 1922-1940, είναι η σημαντικότερη περίοδος στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας», ισχυρίζεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του ο συγγραφέας. Μια άποψη που δεν τη συναντάς εύκολα ούτε στις καθημερινές μας συζητήσεις αλλά ούτε και σε συναδέλφους του ιστορικούς, καθώς φυσιολογικά σχεδόν εστιάζουμε το ενδιαφέρον μας στα άκρα αυτής της περιόδου, στους δυο μεγάλους παγκοσμίους πολέμους» είπε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Κώστας Ντίνας. Ο κ. Ντίνας αναφέρθηκε στις ομάδες των σλαβόφωνων και των προσφύγων, που αμφότεροι υπό διαφορετική οπτική γωνία ήταν ξένοι, ενώ προχώρησε σε κάποιες εννοιολογικές διασαφηνίσεις γύρω από το ζήτημα των ταυτοτήτων, αλλά και των διαδικασιών ένταξης και αφομοίωσης ως κρατικής πολιτικής.
Το συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο δημοσιογράφος Σπύρος Κουταβάς, ο οποίος επισήμανε τη σημασία του να υπάρχει βιβλιογραφία και έρευνα για μια συζήτηση που ξεκίνησε στην Ελλάδα μόλις το 1995.
Όλγα Τουφεγγοπούλου
