Παρουσίαση του βιβλίου «Αψιθιά με μέλι» της Ολυμπίας Τσικαρδάνη, τηνΤετάρτη 15 Νοεμβρίου, στις 7 μ.μ., στο Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης

Παρουσίαση του βιβλίου «Αψιθιά με μέλι» της Ολυμπίας Τσικαρδάνη από τις Εκδόσεις
Παρέμβαση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 15 Νοεμβρίου, στις 7 μ.μ., στο Λαογραφικό
Μουσείο Κοζάνης.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Αγνή Παπακώστα (Δρ Φιλολογίας ΑΠΘ) και ο Γιώργος
Δελιόπουλος (Ποιητής, Φιλόλογος), ενώ την εκδήλωση θα συντονίσει η Δήμητρα
Καραγιάννη (Εκδότρια).
Ανάγνωση ποιήματος: Τάνια Πάκου.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί από τις Εκδόσεις Παρέμβαση σε συνδιοργάνωση με τον
Σύνδεσμο Φιλολόγων Κοζάνης.

Η «Αψιθιά με μέλι» είναι μια ποιητική συλλογή, που μέσα από τη λυρική γραφή της
συγγραφέως, φανερώνει την ευεργετική διάσταση της ποίησης για τον άνθρωπο, μπροστά σε
κάθε δυσκολία ή προβληματισμό του. Πηγή έμπνευσης η φύση και η δισδιάστατη λειτουργία
της, μπλέκοντας αντίθετα στοιχεία, κάτι που φαίνεται και μέσα από τον τίτλο που παντρεύει
το πικρό με το γλυκό.

Και παρασύρεσαι στη φλόγα της γραφής.
Η μυρωδιά του γιασεμιού κι ένα κομμάτι ουρανού,
ένα κοχύλι στη στεριά, τα ξέπλεκα μαλλιά της μοναξιάς
κι η αγάπη που κεντάει τ’ όνομά σου, σε ρίχνουν στα βαθιά.
Πλάθεις εικόνες μέσα σου, τα μυστικά σμίγουν σαν κρύσταλλοι,
οι πικροδάφνες σε οδηγούν σε δάσος βίου απέραντου,
αγαπημένες συλλαβές σού ψιθυρίζουν όταν βρέχει
και μέσα σου φιλοξενείς ψυχές που κόβουν μαργαρίτες.
Μα πιο πολύ γνωρίζεις τι θυμάσαι,
τι δεν πρόλαβες να δεις, τι ονειρεύτηκες.
Μέσα σου πάντα κλαίει ένα άγρυπνο φεγγάρι
και δεν μπορείς παρά να φτιάξεις ένα σπίτι από λέξεις
για να σωθεί το φεγγαρόφωτο.
Τώρα,
κρατάς τη γενναιοδωρία που φύλαξες
εκεί που η ζωή δεν είναι υποψία.
Το μόνο που ζητάς
είναι οι λέξεις σου πριν λυτρωθούν,

ν’ αντιφεγγίζουν ένα όνειρο αθωότητας
στο υφαντό του χρόνου.

Η Ολυμπία Τσικαρδάνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Σέρβια Κοζάνης. Σπούδασε στο τμήμα
της Κλασικής Φιλολογίας του ΑΠΘ. Ζει στα Σέρβια και διδάσκει στο Γενικό Λύκειο. Είναι
παντρεμένη και έχει τρία παιδιά.
Ασχολείται με τη συγγραφή διηγημάτων, δοκιμίων, άρθρων και ποίησης. Έχει δημοσιεύσει
έργα της στον τοπικό τύπο, σε περιοδικά λογοτεχνικού ενδιαφέροντος και στο διαδίκτυο.
Επίσης, γράφει κριτικές για το έργο άλλων λογοτεχνών σε λογοτεχνικά περιοδικά.
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή
με τίτλο  «Ανεμώνη» (εκδ. Εντύποις), μία συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Τοπία της
στοργής» (εκδ. Παρέμβαση) και έχει γράψει και ένα θεατρικό έργο με τίτλο «Μικρές
Πατρίδες» που ανέβηκε στη σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης ως μουσικοθεατρική παράσταση
σε συνεργασία με το Νέο Ωδείο Music Art Κοζάνης. Επίσης, συμμετέχει με έργα της σε
διάφορους συλλογικούς τόμους.
Τον Σεπτέμβριο του 2015 το διήγημά της «Οδύνη και Φως» που αναφέρεται στο
ολοκαύτωμα των Σερβίων, βραβεύτηκε με το 3ο βραβείο διηγήματος σε Πανελλήνιο
διαγωνισμό που οργάνωσε η Κοβεντάρειος Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης.
Τον Σεπτέμβριο του 2016 της απονεμήθηκε Έπαινος από το Φιλολογικό Σύλλογο
«Παρνασσός» στον ΛΒ’ Πανελλήνιο  λογοτεχνικό διαγωνισμό 2015 για τα έντεκα πρώτα
ποιήματα της ποιητικής συλλογής «Ανεμώνη».
Επίσης, απέσπασε το 2ο βραβείο στον Παγκόσμιο ποιητικό διαγωνισμό «Καζαντζάκεια
2017» για το ποίημά της «Το Χρέος» και το 1ο βραβείο στον ΣΤ’ Παγκόσμιο διαγωνισμό
ποίησης της «Αμφικτυονίας Ελληνισμού» για το ποίημά της «Στα κάτεργα του αβέβαιου».
Τον Ιανουάριο του 2018 απέσπασε το 3ο βραβείο στον 36ο Λογοτεχνικό διαγωνισμό της
Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών για το δοκίμιό «Με λογισμό και μ’ όνειρο». Την ίδια
χρονιά, με το ποίημα «Οδυσσείς» κέρδισε το 2ο βραβείο στον 7ο Πανελλήνιο  Λογοτεχνικό
Διαγωνισμό της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού.
Το 2020 απέσπασε το Γ’ βραβείο για τη Συλλογή διηγημάτων της «Τοπία της Στοργής» στον
Πανελλήνιο Διαγωνισμό Βιβλίου του Συλλόγου Μουσικής Τέχνης και Λόγου «Λινός».
Το 2021 απέσπασε Έπαινο στους 36ους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης της Πανελλήνιας
Ένωσης Λογοτεχνών με το ποίημα «Αείσκιωτοι Δρόμοι» και Α’ Έπαινο στον 17ο Διεθνή
Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος με το ποίημα «Η
Μνήμη Γονατίζει» που αναφέρεται στην  έξοδο του Μεσολογγίου.
Όπως λέει η ίδια: «Άφησα τη ζωή να γράψει επάνω μου και τώρα τη γράφω εγώ. Άλλοτε με
στίχους κι άλλοτε με ιστορίες. Γιατί υπάρχει ποίηση σε κάθε ανθρώπινη ιστορία αλλά και μια
ιστορία πίσω από κάθε ποίημα».