Δήμαρχος Κοζάνης Γ. Κοκκαλιάρης: “Οι πολίτες των περιοχών μας αισθάνονται πραγματικά ότι η περιοχή τους έχει εγκαταλειφθεί. Και δεν έχουν άδικο”

«Δεν μας επιτρέπεται να θεωρήσουμε ως κάτι φυσικό, έναν οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό» – Ολόκληρη η τοποθέτηση του Δημάρχου Κοζάνης Γιάννη Κοκκαλιάρη στην εκδήλωση για το Τοπικό Σχέδιο Ανάπτυξης της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης, παρουσία κυβερνητικού κλιμακίου:

«Θεωρώ ότι η σημερινή παρουσία στην πόλη της Κοζάνης ενός τόσου πολυμελούς κυβερνητικού κλιμακίου, δίνει τη δυνατότητα σε όλους εμάς που ζούμε εδώ και βιώνουμε καθημερινά τις τραγικές συνέπειες της απολιγνιτοποίησης, να εκφράσουμε δια ζώσης τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, μεταφέροντας τη φωνή των πολιτών. Η παρουσία σας εδώ, σε αυτόν τον ιστορικό τόπο, δεν είναι απλώς μια θεσμική επίσκεψη. Είναι μια πράξη με ιδιαίτερο συμβολισμό. Γιατί βρίσκεστε σε μια περιοχή που πλήρωσε, και συνεχίζει να πληρώνει, το τίμημα των στρατηγικών επιλογών του ίδιου του κράτους, εδώ και δεκαετίες.

Η πόλη μας δεν είναι ένα απλό γεωγραφικό σημείο στον χάρτη. Είναι ένας τόπος που στήριξε την παραγωγική βάση της χώρας μας για χρόνια. Που φιλοξένησε ανθρώπους σκληρά εργαζόμενους, με αξιοπρέπεια, με ήθος, με προσφορά. Είναι όμως σήμερα ένας τόπος που κουβαλά στις πλάτες του τις πληγές μιας μετάβασης, που δεν είναι ούτε ήπια, ούτε συμμετοχική, ούτε δίκαιη αλλά ούτε και βιώσιμη.

Από το 2019 που ξεκίνησε η βίαιη αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου του Δήμου Κοζάνης αλλά και ολόκληρης της Δυτικής Μακεδονίας, όπου στο επίκεντρο βρίσκεται το τέλος του λιγνίτη, ζούμε καταστάσεις και συνθήκες, που συνθλίβουν το μέλλον και το αύριο της περιοχής μας.

Η πληθυσμιακή αιμορραγία, η φυγή των νέων, η καλπάζουσα ανεργία, τα λουκέτα στην αγορά, η ερημοποίηση των χωριών μας, η υπανάπτυξη, η αποεπένδυση, αποτελούν μια ζοφερή πραγματικότητα, που τείνει να γίνει μη αναστρέψιμη. Που τείνει να γίνει, δυστυχώς, η κανονικότητά μας.

Αυτό δεν είναι μια κριτική ρητορική. Είναι μια ρεαλιστική αποτύπωση της πραγματικότητας. Και η ευθύνη όλων μας – θεσμικών, πολιτικών, αυτοδιοικητικών – είναι να μην συμβιβαστούμε με αυτήν. Δεν μας επιτρέπεται να θεωρήσουμε ως κάτι φυσικό, έναν οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό.

Τα τελευταία χρόνια, οι υποσχέσεις για ανάπτυξη, επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας έμειναν μετέωρες. Ποια μεγάλη και εμβληματική επένδυση βλέπετε σήμερα στην περιοχή μας που να αντισταθμίζει τις επιπτώσεις της απολιγνιτοποίησης, εκτός από εξαγγελίες χωρίς, μέχρι στιγμής, χειροπιαστά αποτελέσματα;

Οι πολιτες των περιοχών μας αισθάνονται πραγματικά ότι η περιοχή τους έχει εγκαταλειφθεί.

Και δεν έχουν άδικο.

Φυσικά δεν είμαστε αντίθετοι στην προστασία του περιβάλλοντος. Θέλουμε όμως καθαρές λύσεις, οι οποίες πρέπει να συνοδεύονται από βιώσιμα σχέδια ανάπτυξης, που θα διασφαλίζουν ότι κανείς δεν θα μείνει πίσω.

Και όταν αναφερόμαστε σε καθαρές λύσεις, εννοούμε προτάσεις και σχέδια μετά από δημοκρατικό διάλογο και δημόσια διαβούλευση και όχι επιλογές και αποφάσεις που επιβάλλονται στην περιοχή μας, όπως για παράδειγμα η αμφιλεγόμενη καύση των απορριμμάτων, στην οποία προσωπικά είμαι κάθετα αντίθετος.

Είναι αναγκαίο λοιπόν, η Τοπική Αυτοδιοίκηση να έχει έναν πραγματικό ρόλο και λόγο σε όσα γίνονται και διαδραματίζονται. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση – και ιδίως οι πόλεις της περιφέρειας – δεν είναι παθητικοί αποδέκτες μέτρων, αλλά ζωντανοί πυρήνες της κοινωνικής συνοχής.

Και για αυτό πρέπει να τους διαφυλάξουμε».