Το χιόνι ανέδειξε την αλληλεγγύη των κατοίκων στον Πεντάλοφο Κοζάνης

Τα χιονισμένα όμορφα ορεινά χωριά, με τις μαγικές εικόνες της φύσης, τους λαχταριστούς μεζέδες και την επιδίωξη μας να τα επισκεφτούμε αποτελούν διακαεί πόθο για μια απόδραση από την καθημερινότητα της πόλης. Στον μαγευτικό πετρόκτιστό και ιστορικό οικισμό του Πενταλόφου Κοζάνης σε υψόμετρο 1100 μέτρων προσφέρονται αυτές οι ευκαιρίες, πλην όμως η καθημερινότητα των κατοίκων που φυλλάτουν Θερμοπύλες είναι διαφορετική και σκληρή.
Τούτες τις ημέρες με τις σφοδρές χιονοπτώσεις ολόκληρο το χωριό των 446 κατοίκων κάποτε μεγάλο κεφαλοχώρι ενώθηκε σαν μια γροθιά δημιουργώντας ασπίδα μια αλληλεγγύης προς τους συγχωριανούς που το έχουν ανάγκη.
Μεταφορά ασθενών, περιπολίες στα σπίτια υπερήλικων και προμήθεια φαρμάκων και τροφίμων βρίσκονται στο επίκεντρο της μέριμνας που θέλουν να προσφέρουν.
Σημείο αναφοράς ωστόσο παραμένουν τα καφενεία του οικισμού όπου νέοι και ηλικιωμένοι περνούν κάποιες ώρες διασκεδάζοντας τον χρόνο.
Από την άλλη στον Πεντάλοφο Κοζάνης οι κρύες νύχτες ξεκινούν από τις  αρχές Σεπτεμβρίου και φτάνουν μέχρι και τις αρχές Ιουνίου ανεβάζοντας το  κόστος της θέρμανσης που είναι υπερδιπλάσιο απ’ ό,τι στην πόλη, ενώ ο αποχιονισμός είναι καθημερινώς.
Αλλά και οι λιγοστοί νέοι που έχουν απομείνει στο χωριό όπου λειτουργεί το διαπολιτισμικό σχολείο με μαθητές από την Αλβανία και σύντομα και με πρόσφυγοπούλες, αναπτύσσουν πρωτοβουλίες και δράσεις που φέρνουν τους νέους πιο κοντά δίνοντας τους την δυνατότητα να διασκεδάσουν.
Το χιόνι πάντως που φτάνει τούτες τις ημέρες το ένα μέτρο στον ορεινό οικισμό στο Βοίο Κοζάνης συναρπάζει τους μεγάλους αλλά και αρκετά παιδιά τα μικρά παιδιά τα οποία ως μέλη οικογενειών μεταναστών νοιώθουν στον τόπο τους, εκφράζονται με περηφάνια γι αυτόν και παίζουν ανέμελα μέσα στο χιόνι χωρίς την παραμικρή απαίτηση.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΩΣΤΑΣ ΔΑΒΑΝΗΣ