«Ενήλικες στα πανεπιστήμια – ξανά στη ζωή», της Βάιας Λαμπροπούλου
Το κατεστημένο να εισάγονται στις πανεπιστημιακές σχολές μόνο οι απόφοιτοι Λυκείων έχει πλέον εκλείψει. Ενήλικοι όλων των ηλικιών μετρούν τις γνωστικές τους δυνάμεις και κάνουν επανεκκίνηση στην επαγγελματική τους ζωή. Αποδεικνύουν με το παράδειγμά τους πως οι εξετάσεις δεν είναι η αρχή και το τέλος της ζωής. Αποδεικνύουν πως η ζωή από μόνη της έχει αξία και συνέχεια.
Ο Θοδωρής φοιτά στο 2ο έτος στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, εργάζεται εδώ και 28 χρόνια στα σώματα ασφαλείας , είναι σύζυγος, πατέρας και παππούς με δυο εγγόνια. Η ανάγκη του να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στις πανελλήνιες εξετάσεις έδωσε άλλο νόημα στη ζωή του.
«Μετά από προσπάθεια κατάφερα να περάσω στο Πανεπιστήμιο. Ήταν μια διαδικασία επιβεβαίωσης ό,τι μπορώ σε μια ηλικία τέτοια να καταφέρω πράγματα. Ό,τι πραγματικά μπορώ. Μια επανεκκίνηση. Ο άνθρωπος πάντα μαθαίνει. Η γνώση αξίζει και αξίζει να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου. Έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις σε πέντε μαθήματα και πέρασα δεύτερος στο Πανεπιστήμιο Οικονομικών Επιστημών Πειραιά.
Καινούρια πράγματα για μένα και τη ζωή μου. Υπάρχει αποθήκευση γνώσεων από τη νεανική μου ηλικία. Ήταν η πρώτη μου επιλογή το Πανεπιστήμιο Οικονομικών Επιστημών. Πήρα μεταγραφή στη Θεσσαλονίκη, εξαιτίας της μόνιμης δουλειάς μου. Με μεγάλη μου χαρά, μετά από τόσα χρόνια ξαναβρέθηκα στα έδρανα. Ο τρόπος της εκπαίδευσης άλλαξε και είναι πιο οργανωμένος και πιο αποτελεσματικός .
Όποιος θέλει να μάθει , μπορεί να διαβάσει και να μάθει. Βέβαια όταν έχεις διαφορά ηλικίας είναι δύσκολα τα πράγματα. Γυρνάς το κεφάλι πίσω και βλέπεις 400 άτομα μικρότερα και σκέφτεσαι τι θέλω εγώ εδώ. Κοιτάς τότε το στόχο. Η επιβεβαίωση στον εαυτό σου ότι μπορείς είναι ο μόνος στόχος. Δεν μειονεκτώ.
Τα μικρότερα παιδιά με βοηθάνε, διότι το μυαλό των μικρότερων παιδιών μπορεί να δουλέψει περισσότερο. Στροφάρουν. Εμείς θα πάμε με πιο αργούς ρυθμούς, αλλά θα την κάνουμε την προσπάθεια. Η γνώση φέρνει και την εμπειρία, αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα, δυο δοχεία που πρέπει να επικοινωνούν. Αυτή η επανεκκίνηση στον εαυτό μου και στο μυαλό μου είναι η σωτήρια αλλαγή στη ζωή μου.
Μου έρχονται οι γνώσεις οι παλιές στο μυαλό και αποθηκεύονται νέες. Σήμερα υπάρχει και το internet ,όπου δεν σε βοηθάει το βιβλίο μπορείς να ψάξεις στο internet .Να συμμαζεύεις τις γνώσεις. Μου αρέσει αυτό που έκανα για τον εαυτό μου, πάντα είχα ελευθερία κινήσεων από την οικογένεια, ήταν υποστηρικτικοί μαζί μου. Το θεώρησαν δεδομένο ότι μπορώ, πίστεψαν σε μένα. Με στήριξαν. Περίμεναν την επιτυχία τους είμαι ευγνώμων.»
Η δια βίου μάθηση είναι τρόπος ζωής. Το σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων εισάγει παιδιά στο πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο είναι ανοιχτό σε όλους. Υπάρχει το άσυλο των ηλικιών και η διαφάνεια σε όλους του πολίτες. Η ζωή είναι πάντα εμπρός μας.
