Φανή Φτάκα‎ Επετειακή ΕΡΑ ή ΕΡΤ Κοζάνης

Σήμερα ο τοπικός Ραδιοφωνικός Σταθμός της ΕΡΤ γιορτάζει τα 70 χρόνια λειτουργίας του. Μερικές γραμμές μαζί με κάποιες παλιές φωτογραφίες προς τιμήν των ανθρώπων που δούλευαν στο τοπικό μας ραδιόφωνο και κράτησαν την ενημέρωση και την ψυχαγωγία της τοπικής κοινωνίας σε ψηλά επίπεδα παρά το ψυχρό μετεμφυλιακό κλίμα που επικρατούσε στο Ελληνικό Κράτος και κατ’ επέκταση στο Ραδιόφωνο της ΕΡΑ Κοζάνης (πρώην Ενόπλων Δυνάμεων Δυτικής Μακεδονίας και στη συνέχεια ΥΕΝΕΔ) για πολλά χρόνια ακόμα μετά τον Εμφύλιο .

Το ραδιόφωνο μονοπωλούσε για πολλά χρόνια την ενημέρωση του κόσμου, ελλείψει της Τηλεόρασης που ξεκίνησε το 1967 στην Ελλάδα και του Internet που μπήκε στη ζωή μας από τα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός του Β΄ Σώματος Στρατού, εγκαινιασθείς στις 29 Γενάρη του 1950, λειτούργησε για πολλά χρόνια επί της οδού Παύλου Μελά, δίπλα από το θερινό κινηματογράφο Κένταυρο (Σημερινή Λέσχη Αξιωματικών), με κονφερασιέ και διευθύνοντα τον Σταύρο Καραπάτσιο, που είχε σπουδάσει τραγούδι και με εκφωνήτρια τη Ματίνα Γκορτσούλη.

Με πρωτοβουλία του αείμνηστου Σταύρου Καραπάτσιου,- που παιδί ακόμα, τον θυμάμαι σε κοινή προδικτατορική εκδήλωση της ΕΔΑ να αποτίει μαζί με άλλους αριστερούς της περιοχής φόρο τιμής στους πεσόντες της μάχης του Φαρδύκαμπου, στο μνημείο έξω από τη Σιάτιστα- στα μέσα της δεκαετίας του ’50, κάθε Κυριακή και για 2-3 χρόνια μαζεύονταν μια παρέα κανταδόρων και έπαιζαν live μουσική τραγουδώντας τραγούδια του Γούναρη, Πολυμέρη, Μαρούδα από τις 1.30 μμ μέχρι τις 2.30 μμ. Η Έλλη Μάνου, διευθύντρια του Δημοτικού Ωδείου Κοζάνης βοηθούσε την ορχήστρα στις πρόβες της
.
Η πρώτη φωτογραφία με τους Κοζανίτες κιθαρίστες είναι τραβηγμένη μέσα στο υποτυπώδες στούντιο του Ραδιοφωνικού Σταθμού του Β Σώματος Στρατού το 1955 και ανήκει στο αρχείο της οικογένειας Χρήστου Δακή. Από δεξιά , 1η σειρά, 1ος Τάκης Γκατζόφλιας, πίσω του ο Σταύρος Καραπάτσιος, ακορντεόν ο Γιώργος Νικολαίδης δίπλα του ο Κων/ νος Γκαντιάς, Aριστερά πίσω : Πάνος Παφίλης (Γαρέφας) , αριστερά μπροστά Κυριάκος (Κούλης) Σιαλβέρας, δίπλα του Χρήστος Μπρόβας με γυαλιά, Χρήστος Δακής με μουστάκι.

Ο γνωστός δικηγόρος Τάκης Κλείδης, ενισχύοντας αυτή την εικόνα δημοσίευσε στον τοπική εφημερίδα “Χρόνος” μια προσωπική του εμπειρία που έζησε το 1958, παραμονή Χριστουγέννων ως τελειόφοιτος πλέον του Βαλταδωρείου Γυμνασίου μαζί με συμμαθητές του όταν είχαν συγκροτήσει πολυμελή χορωδία και με την συνοδεία μουσικών οργάνων (ο Μάρκος Καράτζιας ακορντεόν, οι Κώστας Γκαγκάνας και Γιάννης Μανδραλής κιθάρες, οι Θωμάς Γκιούρης και Νίκος Ζορμπάς τρομπέτα και τύμπανο) είχαν ξεχυθεί στους δρόμους, «χτενίζοντας» την πόλη της Κοζάνης. ….“Διερχόμενοι την «Παύλου Μελά», εκλήθησαν από τον υπεύθυνο του Ραδιοφωνικού Σταθμού Ενόπλων Δυνάμεων – που είχε το στούντιο, όπου σήμερα είναι η Λέσχη Αξιωματικών της Φρουράς Κοζάνης – να «πουν» τα κάλαντα και από ραδιοφώνου, χωρίς καμία «πρόβα», χωρίς μαγνητόφωνα, χωρίς ηχογραφήσεις, αφού ο Σταθμός δεν διέθετε τότε τα απαραίτητα «μέσα», για την λειτουργία του. Όλες οι εκπομπές ήταν «ζωντανές».
Έτσι, το «Καλήν ημέραν Άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας είχε περάσει και από τα «ερτζιανά» κύματα, προς τέρψη και αγαλλίαση όχι μόνο των πολιτών αλλά και των πολυπληθών στρατευμένων παιδιών, καθώς η Κοζάνη ήταν – τότε – η έδρα του Β’ Σώματος Στρατού, με μεγάλη στρατιωτική δύναμη. Φαίνεται ότι, η εκτέλεση του χριστουγεννιάτικου εκείνου κομματιού είχε επιτυχία και ο υπεύθυνος του Σταθμού παρεκάλεσε τους χορωδούς να εκτελέσουν και κάποιο άλλο χριστουγεννιάτικο. Χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, έγινε η εκτέλεση: «Της Άγιας Νύχτας» και «Ω, Έλατο»!…”

Και μιας και μιλάμε με αναφορές παλιές για την ΕΡΑ Κοζάνης αξέχαστη παραμένει σε όλους τους Κοζανίτες, προκαλώντας κάθε φορά θυμηδία, η γνωστή καθημερινή φράση των 3’’ του τοπικού εκφωνητή της Κυριάκου Παυλίδη “Ωρα Ελλάδος Τρία” αντί για το σωστό τρεις.

ΥΣ Οι υπόλοιπες 3 ΦΩΤΟ είναι από το προσωπικό αρχείο του Σταύρου, που γενναιόδωρα μου παραχώρησαν μετά τον πρόσφατο θάνατο του, η κόρη του Μάγια και η αδελφή του Φανή Καραπάτσιου-Παπαδοπούλου στα πλαίσια έρευνας μου για το τοπικό τραγούδι