Η μοναδική σχέση των Κοζανιτών με τον τρύγο
Ο τρύγος στην Κοζάνη ήταν πάντα µια ξεχωριστή υπόθεση. Ανέκαθεν η σχέση των Κοζανιτών µε το αµπέλι, το κρασί και το τσίπουρο ήταν µοναδική, καθώς δε νοείτο Κοζανίτης νοικοκύρης πλούσιος ή φτωχός χωρίς να έχει κρασί και τσίπουρο για κέρασµα στο σπίτι του.
O τρύγος αποτελούσε μια οικογενειακή κυρίως υπόθεση σύμφωνα με την παράδοση στην πόλη μας, επιστρατεύονταν, όμως και φίλοι γιατί τα σταφύλια έπρεπε να μαζευτούν σε πολύ λίγο χρόνο.
Ο Λάζαρος Κουζιάκης είναι από τους ανθρώπους, που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή την παράδοση του τρύγου.
«O τρύγος στην Κοζάνη ήταν το μεγαλύτερο πανηγύρι της πόλης καθώς συμμετείχαν όλοι οι Κοζανίτες. Είναι ενδεικτικό πως στα 15.000 στρέμματα αγροτικής έκτασης που είχε η Κοζάνη τα 10.000 στρέμματα ήταν αμπέλια. Δεν υπήρχε σπίτι χωρίς αμπέλια, χωρίς κρασί και τσίπουρο. Αυτό ήταν το πιο ευγενές ποιόν κάθε σπιτιού. Κάποιος μπορεί να μην είχε χωράφια αλλά αμπέλι είχε» θυμάται ο κ. Κουζιάκης.
Αξίζει να σημειώσουμε πως παλιότερα ο τρύγος είχε συγκεκριμένες ημερομηνίες που γινόταν. Και αυτό γιατί όπως εξηγεί ο κ. Κουζιάκης «παλιότερα, για να γίνει τρύγος στην Κοζάνη, έπρεπε να πάρει απόφαση το Δημοτικό Συμβούλιο και να ορίσει ημέρα για κάθε περιοχή . Μια μέρα η Σκ’ρκα, μια μέρα τα Κρεββατάκια, Τσαιπούνης, Αγίου Αθανασίου, Παναγίας Κυδωνιές κ.ο.κ. Αυτό γινόταν γιατί οι αγροφύλακες έπρεπε να είναι σε εγρήγορση εκείνες τις μέρες ώστε να προφυλάξουν από τυχόν ζημίες από κοπάδια κτλ. Όσοι άφηναν τα αμπέλια αργότερα από την ημερομηνία είχαν και την ευθύνη».
