Ομιλία του Στάθη Κωνσταντινίδη, Βουλευτή Π.Ε. Κοζάνης, στο ν/σ για την Προστασία της Εργασίας στην Ολομέλεια της Βουλής

Δηλαδή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το νομοσχέδιο είναι η μητέρα των μαχών; Σ΄ αυτό το σχέδιο νόμου σύμπασα η αντιπολίτευση ποντάρει τα πολιτικά της ρέστα; Στ΄ αλήθεια, πιστεύετε ότι η συζητούμενη νομοθετική πρωτοβουλία αντιστρατεύεται τα  συμφέροντα των εργαζομένων ή συνασπιστήκατε ευκαιριακά, γιατί θεωρήσατε ότι προσφέρεται το θέμα για μία ολομέτωπη σύγκρουση;

Αν συμβαίνει το πρώτο, τότε δείτε τι επικρατεί σήμερα στην αγορά εργασίας και ξαναδιαβάστε το σχέδιο νόμου, άρθρο-άρθρο και τότε σίγουρα θα βρείτε τις απαντήσεις που δίνονται:

• στις ανισότητες ανάμεσα σε δημοσίους και ιδιωτικούς υπαλλήλους,
• στην αδικία που υφίστανται οι πατέρες, που σήμερα τους αναγνωρίζονται λιγότερα δικαιώματα απ΄ ότι στις μητέρες. Κάτι, που αποβαίνει τελικά εις βάρος των γυναικών, όταν ο εργοδότης σκέφτεται ότι τον συμφέρει να προσλάβει στη θέση εργασίας έναν άντρα,
• στη δυσμενή μεταχείριση των αναδόχων και παρένθετων μητέρων,
• στις αγωνίες και τις ανάγκες εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, που χρειάζονται λίγο ελεύθερο χρόνο παραπάνω, στη διαδικασία της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ή γιατί έχουν την ευθύνη να φροντίσουν έναν συγγενή τους που είναι ανήμπορος.

Κι όταν θα φτάσετε στα άρθρα για την Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας, πως θα αρνηθείτε ότι είναι ένα εργαλείο το οποίο καταπολεμάει τη μαύρη εργασία, τις αδήλωτες υπερωρίες και την εισφοροδιαφυγή;

            Διαβάζοντας για την αναβάθμιση της Επιθεώρησης Εργασίας σε Ανεξάρτητη Αρχή, πως θα παραβλέψετε την ορθότητα μίας επιλογής, που προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη ανεξαρτησία στο όργανο, και κάνει ακόμα πιο αδιάβλητη και αποτελεσματική την ελεγκτική διαδικασία;

Και πως γίνεται να αγνοήσετε τις ρυθμίσεις που αντιμετωπίζουν δραστικότερα φαινόμενα βίας και παρενόχλησης κατά των εργαζομένων και εκείνες για την υγεία και την ασφάλεια στο χώρο της εργασίας;

Και πως δεν θα σκεφτείτε τις νέες και τους νέους που έπεσαν θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών, λόγω και των νομοθετικών κενών; Πως θα τους ξανακοιτάξετε στα μάτια;

            Όταν θα βρίσκεστε στις ρυθμίσεις για την αναβάθμιση του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ πλέον, πως γίνεται να μην αντιληφθείτε τη μείωση του διοικητικού φόρτου για τις επιχειρήσεις, τη διαφάνεια στις εργασιακές σχέσεις αλλά και την ωφέλεια από τη διασύνδεση των διάφορων ψηφιακών μητρώων και τη σύζευξη των πληροφοριακών συστημάτων, ώστε να βελτιώσουμε τις όποιες αδυναμίες εμφανίστηκαν κατά την περίοδο της πανδημίας;

            Κι αν βγάλετε τα μυωπικά αντιπολιτευτικά γυαλιά, πως δεν θα δείτε ότι με διατάξεις του σ/ν διευρύνεται η προστασία των εργαζομένων από άκυρες απολύσεις, και εξισώνεται η σχετική αποζημίωση των εργατοτεχνιτών με την αντίστοιχη  άλλων εργαζομένων;

Όμως, αν αφαιρέσετε τις πολιτικές παρωπίδες, σίγουρα θα ανακαλύψετε:

-ότι η έκταση  των δραστηριοτήτων, στις οποίες επιτρέπεται η λειτουργία τις Κυριακές  είναι αντίστοιχη με τα ισχύοντα στις χώρες της ΕΕ, και ιδίως της Μεσογείου,

-ότι υπάρχει αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού του πλαισίου  για την τηλεργασία και την καθιέρωση του δικαιώματος στην αποσύνδεση.

Ιδίως, όμως, για την αποσύνδεση, ένα κορυφαίο δικαίωμα για τους εργαζόμενους, πως θα εξηγήσετε ότι την καταψηφίζετε ή έστω ότι δεν την ψηφίζετε; Εσείς, που λίγους μήνες πριν ξιφουλκούσατε κατά των ευρωβουλευτών της ΝΔ, γιατί δέχθηκαν να δοθεί χρόνος προσαρμογής στα κράτη μέλη;

Πόση υποκρισία, στ΄ αλήθεια;

Όποιος μπορεί να δει πέρα από την κομματική αυλή του, γνωρίζει ότι, ανεξαρτήτως θεσμικού πλαισίου, στρεβλώσεις και καταχρηστικές πρακτικές υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα στις εργασιακές σχέσεις.

Το ζήτημα είναι, αν οι συζητούμενες ρυθμίσεις συνιστούν βελτίωση στα δικαιώματα των εργαζομένων και θωρακίζουν ακόμα παραπάνω τη νομιμότητα. Και σ αυτά τα ερωτήματα η απάντηση είναι ανεπιφύλακτα καταφατική.

Συνεπώς, πραγματικά, δυσεξήγητη η στάση σας, θα σκεφτόταν κάποιος, μέχρι.. μέχρι να συναντήσει τις ρυθμίσεις στο σ/ν για τον συνδικαλισμό. Εκεί, αποκαλύπτονται όλα.

Πώς να δεχθείτε:

– την εξομοίωση της προστασίας των συνδικαλιστών με εκείνη των εγκύων, δηλαδή της ομάδας με τις υψηλότερες εγγυήσεις;

– τους φραγμούς στο πατρονάρισμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων από εργοδότες και κόμματα;

– την απαγόρευση στην επαναπροκήρυξη παράνομης απεργίας από δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση;

– τη θέσπιση αστικής ευθύνης για συνδικαλιστές, οι οποίοι, για ποιους συνδικαλιστές μιλάμε (;), για εκείνους που έχουν ασκήσει βία ή άλλη παράνομη πράξη κατά τη διάρκεια απεργιών;

– τη διασφάλιση, σε περίπτωση απεργίας, εγγυημένης υπηρεσίας, τουλάχιστον στο 1/3 της συνήθως παρεχόμενης;

– την καθιέρωση μέτρων για τη διαφάνεια στον συνδικαλισμό, με την απογραφή οργανώσεων και την χρήση σύγχρονων μέσων στις συνδικαλιστικές διαδικασίες;

Αλλά πώς να έρθετε σε σύγκρουση με εκείνους που θεωρούν δικαίωμά τους την καταταλαιπώρηση των πολιτών, που θέλουν να ταξιδέψουν, να φτάσουν στη δουλειά τους,  να πάρουν μεροκάματο, να πάνε ή να παραλάβουν το παιδί τους από μία υποχρέωση, να φτάσουν έγκαιρα σε έναν γιατρό; Εκείνους που στο τέλος-τέλος διαφωνούν με την απεργία!

Δε μπορείτε, γιατί αυτοί είναι η μαγιά σας!

Δεν είναι, λοιπόν, το πρόβλημά σας ούτε οι ρυθμίσεις για τις υπερωρίες, ούτε για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τις οποίες, όσοι τουλάχιστον κυβερνήσατε, έχετε ψηφίσει και εφαρμόσει στο παρελθόν. Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις πρόσφατα ζήτησε την εφαρμογή της διευθέτησης στους ξενοδοχοϋπάλληλους.

Το πρόβλημά σας, λοιπόν, είναι ότι δεν μπορείτε να αποστείτε από νοσηρές καταστάσεις που προκαλούν ανυπολόγιστη βλάβη στην κοινωνία και στους πολίτες.

Είστε δέσμιοι των παθογενειών, της συντήρησης, των στρεβλώσεων και της αυθαιρεσίας των λίγων σε βάρος των πολλών.

Είμαστε οπαδοί των μεταρρυθμίσεων, του εκσυγχρονισμού, της ισότητας,  των ελευθεριών και της προόδου όλων των Ελληνίδων και όλων των Ελλήνων.

Και θα κλείσω μ΄ αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι: Τα δικαιώματα των εργαζομένων τα περιγράφει και τα οριοθετεί η εργασιακή νομοθεσία, αλλά στην πραγματικότητα τα προστατεύουν, τα υπηρετούν και τα αναβαθμίζουν η ανάπτυξη και η ευημερία της κάθε χώρας.

Δεν υπάρχει αντίθετο παράδειγμα σε όλη την οικουμένη!