Στην κορυφή Καλαπατάρ 5644 μέτρα στο Έβερεστ οι πέντε ορειβάτες από την Κοζάνη

Επέστρεψαν στην Κοζάνη και μοιράζονται τις εμπειρίες τους

Σωκράτης Μουτίδης – www.xronos-kozanis.gr

Τις λέξεις ιερότητα, σεβασμό και προσκύνημα του ορειβάτη χρησιμοποίησαν οι δυο ορειβάτες Σάκης Μπηλιώνης και Νίκος Λαδάκης, οι οποίοι μαζί με άλλους τρεις συν ορειβάτες, όλοι τους μέλη του ΕΟΣ Κοζάνης, ανέβηκαν στο Καλαπατάρ του όρους Έβερεστ σε ύψος 5.644 μέτρων. Ήταν η πρώτη φορά που ορειβάτες της Κοζάνης οργανωμένα σε αποστολή ταξίδεψαν στο «ιερό» βουνό και έφτασαν σε αυτό το υψόμετρο μετά την βασική κατασκήνωση (base camp) από την οποία ξεκινούν όσοι θέλουν να φτάσουν στην κορυφή του κόσμου.

Ο Σάκης Μπηλιώνης στα 71 του χρόνια και ο Νίκος Λαδάκης στα 36 του, έζησαν μια μοναδική εμπειρία μαζί με τους Σπύρο Ζήγρα (65 ετών), Γιάννη Μπηλιώνη (28 ετών) και Χρήστο Κατσάνο (46 ετών). Η μεγαλύτερη δοκιμασία ήταν ο εγκλιματισμός του οργανισμού σε αυτά τα υψόμετρα αφού η έλλειψη οξυγόνου προκαλεί μια «πολύ περίεργη αδιαθεσία» όπως περιέγραψαν οι δυο πρώτοι στον «Χ».

«Αρχικά νιώθεις μιας πραγματικά πολύ περίεργη αδιαθεσία και δεν μπορείς να σηκώσεις το βάρος του σώματός σου. Στα 3870 μέτρα αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε το υψόμετρο και να επηρεάζεται ο οργανισμός χωρίς να ξέρεις τι έχεις και μια κούραση να σε πλακώνει. Ένας περίεργος πονοκέφαλος και αδιαθεσία από την κορυφή μέχρι τα νύχια σε κάνουν να σκέφτεσαι αν θα τα καταφέρεις τις επόμενες μέρες πιο ψηλά» περιέγραψε ο Νίκος. Ο κ. Σάκης, ο γηραιότερος της παρέας μαζί με τον Σπύρο Ζήγρα, ακούγοντας το Νίκο να τα περιγράφει αυτά τον διέκοψε και είπε γελώντας: «Εγώ 71 ετών και ο Σπύρος 69 δεν καταλάβαμε τίποτα. Οι νέοι όλο ζαλάδες είχαν» κάνοντας με να σκεφτώ τα αστεία και τα «κασμέρια» που θα έλεγαν μεταξύ τους τις μέρες στο Έβερεστ.

Άλλωστε για να κάνεις ένα τέτοιο ταξίδι και να βγει εις πέρας η αποστολή, χρειάζεσαι μια ομάδα δεμένη και με υπευθυνότητα. Αρμόδιος για την «ανεύρεση» των ορειβατών ήταν ο κ. Σάκης, ο οποίος από το καλοκαίρι του 2023 όταν ορειβατούσε στην Αρμενία έβαλε μπροστά τον σχεδιασμό ζητώντας πληροφορίες από έναν φίλο του που είχε ανέβει στο Έβερεστ. Το «πράσινο φως» όμως το έδωσαν οι ιατρικές εξετάσεις και το τεστ κοπώσεως μιας και όπως λέει ο κ. Σάκης «αν δεν έκανα το τεστ κοπώσεως δεν θα με άφηνε το «αφεντικό» – ο γιός μου – να πάω. Στην Αρμενία την σκαπούλαρα τώρα δεν θα γλίτωνα» προσθέτει χαμογελώντας.

Ορειβάτης εξ απαλών ονύχων, ο κ. Σάκης είχε ξεκινήσει στα 12 του χρόνια με τα πόδια από την Κοζάνη για τον Μπούρινο όπου και διανυκτέρευσε και κατέβηκε την επόμενη μέρα. Πριν από λίγα χρόνια ξεκίνησε με τα πόδια από την Κοζάνη για να ανέβει στον Όλυμπο κάτι που έκανε εντός τριών ημερών, εντελώς μόνος παρέα με τις σκέψεις του. «Το βουνό δεν περιγράφεται ακόμη και αν είσαι ο Παπαδιαμάντης δεν μπορείς να το περιγράψεις. Το βιώνεις και ο ζεις. Σκοπός μου ήταν να κάνω πράξη το όνειρο κάθε μεσαίου ορειβάτη να προσκυνήσει το βουνό αυτό. Γέμισα με εικόνες από αυτό που έζησα αυτές τις ημέρες. Ωστόσο για πιο ψηλά από εκεί που φτάσαμε ούτε κατά διάνοια δεν θέλω να πάω. Ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο το μεγαλύτερο δώρο που είναι η ζωή και εκεί για να πας ψηλότερα από εκεί που είμασταν πρέπει να υπογράψεις συμβόλαιο με τον θάνατο. Δεν θα χαράμιζα ποτέ την ζωή μου ακόμη και 20αρης να ήμουν» μας λέει κατηγορηματικά.

Αντιθέτως ο Νίκος το σκέφτεται να ανέβει ψηλότερα μέχρι τις κορυφές των 6500 μέτρων. Ορειβατεί σχεδόν τρια χρόνια και είπε το «ναι» για συμμετοχή στην αποστολή χωρίς δεύτερη σκέψη. «Παραμονές Χριστουγέννων μπήκα στο γραφείο των Μπηλιώνηδων με τον κ. Σάκη να με κοιτάζει με ένα βλέμμα περίεργο και να μου κάνει την πρόταση για το Έβερεστ. Για εμένα ήταν τιμή που ένας άνθρωπος με τέτοια εμπειρία και χρόνια ορειβάτης να με καλεί να γίνω μέλος της ομάδας» ανέφερε. Να σημειωθεί ότι έγινε πρόταση σε 13 άτομα αλλά δέχτηκαν οι πέντε που συμμετείχαν στην αποστολή.

Μετά από τρίμηνη συλλογή πληροφοριών και έρευνας η ομάδα αναχώρησε για το Κατμαντού όπου και τους περίμενες ο Λάπκα, ο Σέρπα – οδηγός τους για τις επόμενες μέρες, ο οποίος ήταν η φωνή τους και τα μάτια τους. Η εμπειρία του μεγάλη αφού έχει πατήσει την κορυφή του κόσμου και είναι επαγγελματίας οδηγός σε τέτοιες αποστολές. Βλέπει και «ζυγίζει» την ομάδα και ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και τις δυσκολίες διαμορφώνει το πρόγραμμα.

Η νέφωση μεταξύ των αεροδρομίων από την Ράμτσα μέχρι τη Λούκλα απαγόρευε τις πτήσεις για τρεις μέρες με αποτέλεσμα να υπάρχει πολύς κόσμος στο αεροδρόμιο που να μην ξέρει πότε θα πετάξει. Αυτός ήταν ένας λόγος που χρειάστηκε να αλλάξει το πρόγραμμα και να θυσιαστεί μια μέρα εγκλιματισμού προκαλώντας στην ομάδα μερικές δυσκολίες. Περνώντας από υπέροχα μέρη, όπως μας έδειξε σε φωτογραφίες ο κ. Σάκης ο οποίος πάντα έχει κρεμασμένη την DSLR στον λαιμό του, έφτασαν στην Κατασκήνωση Βάσης στα 5150 μέτρα και στις 3 το πρωί με φακούς στο κεφάλι, ξεκίνησαν για το Καλαπατάρ για να απολαύσουν το πρώτο φως της ημέρας να χτυπά την πλαγιά του ιερού βουνού.

«Μετά τα 4200 μέτρα αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε για τα καλά το κρύο αφού το μεσημέρι χιόνιζε. Τέτοιο κρύο είχα να νιώσω από τότε που ήμουν φαντάρος στο Ρούπελ αλλά τότε έκανα και αλματάκια για να ζεσταθώ τώρα δεν μπορούσα» περιγράφει ο κ. Σάκης. Από την μεριά του ο Νίκος εξηγεί πως οι μείον 20 βαθμοί Κελσίου σε αυτό το υψόμετρο δεν έχουν καμία σχέση με την αντίστοιχη θερμοκρασία πιο χαμηλά και πως το σώμα σου παθαίνει ένα σοκ. «Το να σκύψεις να δέσεις τα κορδόνια σου με την ταχύτητα που το κάνεις συνήθως είναι αδύνατον γιατί λαχανιάζεις στο δευτερόλεπτο. Όλες οι κινήσεις γίνονται αργά λόγω του λίγου οξυγόνου» επεσήμανε.

Το ταξίδι της επιστροφής της ομάδας των πέντε ορειβατών από την Κοζάνη ήταν τόσο γεμάτο που ακόμη τα μέλη του ΕΟΣ δεν έχουν δει τις εκατοντάδες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν. Ο «Χ» ανέλαβε την πρωτοβουλία να διοργανώσει τις επόμενες εβδομάδες μια εκδήλωση με τους πέντε ορειβάτες, οι οποίοι θα περιγράψουν στο κοινό της πόλης τις εμπειρίες τους και θα μοιραστούν μαζί μας το φωτογραφικό τους υλικό.

«Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω» είπε ο κ. Σάκης για να κλείσει την συνέντευξή μας δείχνοντας μια φωτογραφία που τράβηξε ο ίδιος στον Όλυμπο στο καταφύγιο Αποστολίδη με δυο νεαρούς ορειβάτες. Ο ένας με τεχνητό μέλος πόδι και ο άλλος χωρίς πόδι κατάφεραν να ανέβουν μέχρι το καταφύγιο, μια διαδρομή που γίνεται σε έξι ώρες. «Οι άνθρωποι αυτοί δεν είπαν δεν μπορώ και το κατάφεραν» μας είπε συγκινημένος.

Σωκράτης Μουτίδης – www.xronos-kozanis.gr