Θέμης Μουμουλίδης : «Ας κάνουμε τον Πολιτισμό και την Παιδεία, σημεία συνάντησης και όχι σημείο διαφωνίας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να απεμπολούμε τα πλεονεκτήματά μας. Δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες να συναντηθούμε σε μια κοινή πορεία»
Παρέμβαση του Θέμη Μουμουλίδη , κατά τη διάρκεια της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιφερειών, που πραγματοποιήθηκε στη Βουλή, παρουσία της Υπουργού Πολιτισμού με θέμα την «Περιφερειακή Πολιτισμική Πολιτική».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
ξεκινώντας με τον τίτλο αυτής της συνεδρίασης («Περιφερειακή Πολιτισμική Πολιτική για τον σύγχρονο πολιτισμό») , επιτρέψτε μου να παρατηρήσω,ότι ποτέ, μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε Περιφερειακή Πολιτική για τον Σύγχρονο Πολιτισμό .
Επιχειρήθηκε προηγουμένως μία προσπάθεια στοιχειώδους αντιπολιτευτικού λόγου, από τους αγαπητούς συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας.
Η Νέα Δημοκρατία είχε την ευκαιρία με τρία κορυφαία στελέχη της- τρεις αρχηγούς εκ των οποίων δύο Πρωθυπουργοί, (οι οποίοι διετέλεσαν και Υπουργοί Πολιτισμού) και μία αρχηγός κόμματος και διακεκριμένο στέλεχος-, να παράξει -εφ’ όσον είχε,- όραμα και σημαντικό έργο στον τομέα του πολιτισμού.
Αν, αγαπητοί συνάδελφοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θέλατε πραγματικά να κάνατε κάτι στο χώρο του Πολιτισμού θα το είχατε κάνει.
Και για να είμαι δίκαιος, το μόνο κόμμα που έχει καταθέσει σχέδιο και όραμα για τον πολιτισμό, είναι το ΠΑΣΟΚ σε δύο περιόδους , τότε που στην ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού υπήρχαν δυο κορυφαίες προσωπικότητες, αυτή της Μελίνας Μερκούρη και του Θάνου Μικρούτσικου μέχρι τον Ιανουάριο του 1996.
Από εκεί και μετά, ο Πολιτισμός μπήκε σε μια μεγάλη περιπέτεια. Έγινε κυρίως ένα προεκλογικό σύνθημα κενό περιεχομένου.
Χαίρομαι που έστω και με καθυστέρηση δύο και πλέον ετών, αυτή η Κυβέρνηση φέρνει προς συζήτηση ένα πολύ σημαντικό θέμα που αφορά στις δυνατότητες ανάπτυξης και δημιουργίας δομών ανάπτυξης του Σύγχρονου Πολιτισμού στην ελληνική περιφέρεια, αν και προσωπικά δεν θα διαχώριζα την περιφέρεια από το κέντρο.
Αντιλαμβάνομαι ότι κατά την διάρκεια της συζήτησης υπάρχει μια διχογνωμία καθώς κάποιοι δεν δέχονται τον διαχωρισμό του πολιτισμού σε ιστορικό- αρχαιολογικό και σύγχρονο. Και βέβαια ο πολιτισμός είναι έννοια αδιαίρετη, ωστόσο οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε όλοι ως σύγχρονο πολιτισμό και σύγχρονη πολιτιστική παραγωγή, υπολείπεται θεαματικά στους κωδικούς του Υπουργείου διαχρονικά, σε επίπεδο επιχορηγήσεων, έναντι του αρχαιολογικού τομέα.Πολύ μεγαλύτερη είναι η άδικη οικονομική αντιμετώπιση κέντρου και περιφέρειας στο κομμάτι του σύγχρονου πολιτισμού.
Ένα παράδειγμα: Οι εποπτευόμενοι φορείς του Υπουργείου Πολιτισμού , δηλαδή το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο, η Λυρική Σκηνή, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, τα Μέγαρα Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης κ.λ.π.,διαχρονικά λαμβάνουν περίπου το 97% του συνόλου του Προϋπολογισμού του Υπουργείου. Και μόνο με ποσοστό περίπου 3%, επιδοτείται το σύνολο της ελληνικής περιφέρειας.
Επομένως υποθέτω, ότι η Υπουργός επισημαίνοντας αυτη την αδικία, έρχεται να απαντήσει ακριβώς σε αυτό το πρόβλημα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ο Πολιτισμός είναι το μεγάλο μας όπλο. Θα μπορούσε να είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας και να αποτελέσει ένα ισχυρό πυλώνα ανάπτυξης. Αυτό το πλεονέκτημα δεν μπορούμε να το απεμπολούμε. Όταν μιλάμε για έξοδο από την κρίση, για έξοδο στις αγορές, για ανάπτυξη, ο πολιτισμός δεν μπορεί να εξαιρείται, γιατί απλά αποτελεί ύψιστο αναπτυξιακό εργαλείο.
Και επειδή αναφερθήκατε πριν στην περίπτωση της DisneyLand, πρέπει να γνωρίζετε ότι ο κινηματογράφος είναι βαριά βιομηχανία. Παράγει και πολιτιστικά προϊόντα, όχι απαραίτητα πολιτισμό. Η DisneyLand είναι δημιούργημα της βαριάς αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Μακάρι, να επιχειρήσει το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, να συμφωνήσει και να επενδύσει πάνω στο κεφάλαιο του ελληνικού πολιτισμού.
Ο κ. Ανδριανός διετέλεσε και Υπουργός Πολιτισμού.Θεωρώ τη θητεία του από τις θετικές στιγμές αυτού του Υπουργείου. Ταυτόχρονα εκπροσωπεί μια περιοχή, την Αργολίδα, της οποίας το αναπτυξιακό μοντέλο θα μπορούσε να αλλάξει. Εάν , πειραματικά, συνδυάζαμε τον Τουρισμό με τον Πολιτισμό, με τη συνεργασία του Υπουργείου Οικονομικών, όχι για να βάλει χρήματα , αλλά για να συνδράμει ώστε να παραχθεί αποτέλεσμα, θα είχαμε μία θεαματική βελτίωση στους οικονομικούς και πολιτισμικούς δείκτες της περιοχής αυτής.
Ας συμφωνήσουμε λοιπόν, ας κάνουμε τον Πολιτισμό και την Παιδεία, σημείο συνάντησης και όχι σημείο διαφωνίας. Γιατί, δεν έχουμε την πολυτέλεια να απεμπολούμε τα πλεονεκτήματά μας. Δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες να συναντηθούμε σε μια κοινή πορεία.
Επομένως, θεωρώ, ότι το εγχείρημα, η πρόταση της κυρίας Υπουργού, είναι σε εξαιρετικά θετική κατεύθυνση. Δημιουργεί μια διοικητική, αν θέλετε, τάξη. Πρέπει να επισημάνω, ότι κάτι παρόμοιο έχει κάνει και το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής με τη δημιουργία των film offices. Και καλό είναι, όσοι εκπροσωπούμε Περιφέρειες, να δούμε τι γίνεται στην Περιφέρεια μας με αυτά τα γραφεία φιλοξενίας και ανάπτυξης των οπτικοακουστικών μέσων.
Σε ό,τι αφορά στον κινηματογράφο, όπου κάποιος συνάδελφος υπαινίχθηκε ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν κάνει κάτι, πρέπει να επισημάνω πως αυτή η Κυβέρνηση είναι η πρώτη Κυβέρνηση, που έχει αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, που αντιλαμβάνεται ότι ο κινηματογράφος είναι και βιομηχανικό προϊόν και μια δυναμική οικονομική παράμετρος. Σήμερα στην Ελλάδα γυρίζονται περισσότερες από 18 διεθνείς οπτικοακουστικές παραγωγές. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα αυτής της κυβέρνησης. Ας μην μικροψυχούμε.
Η Υπουργός, και εδώ οφείλω να την συγχαρώ, κάνει μια υπέρβαση ώστε να δημιουργήσει μια στέρεη δομή, για να μπορούμε στο μέλλον να διαχειριστούμε ζητήματα πολιτισμού στην ελληνική περιφέρεια. Όλο αυτό το εγχείρημα είναι η μια απαραίτητη εξέλιξη.
Όμως αυτό το εγχείρημα, αυτό το οικοδόμημα, δεν μπορεί να χτιστεί μόνο από την Περιφέρεια προς το Κέντρο.
Θα πρέπει και το Κέντρο να δημιουργήσει τους πυλώνες, πάνω στους οποίους θα επιλέξει να αναπτυχθεί στην περιφέρεια.
Αλλά και η περιφέρεια πρέπει να διαθέτει τους δικούς της ισχυρούς θεσμούς. Και τέτοιοι θεσμοί είναι τα Περιφερειακά Θέατρα , κάποιες Ορχήστρες, αλλά και άλλοι σημαντικοί πολιτισμικοί θεσμοί. Θα μπορούσε λοιπόν να θεσμοθετηθεί η ανάπτυξη και συνεργασία με τους κορυφαίους εθνικούς θεσμούς, όπως είναι η Εθνική Λυρική Σκηνή, το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, τα δύο Μέγαρα, Αθηνών και Θεσσαλονίκης, αλλά και οι Κρατικές Ορχήστρες, θα μπορούσαν αυτοί οι Οργανισμοί, με μια στοιχειώδη αναθεώρηση και εκσυγχρονισμό της λειτουργίας τους, να ενθαρρύνουν και να δημιουργήσουν μικρές κοιτίδες πολιτισμού στην ελληνική περιφέρεια , χωρίς ιδιαίτερα υψηλό κόστος.
Σας καλώ να σκεφτούμε, ότι ο Πολιτισμός και η Παιδεία είναι σημεία συνάντησης και σας προτείνω να συναντηθούμε με κοινή ατζέντα σε ένα κοινοβουλευτικό διήμερο, να συζητήσουμε για αυτά τα ζητήματα και ας μείνει να γίνει μετά τις εκλογές η υλοποίηση. Προέχει να γίνει αυτή η συζήτηση.
Αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα εθνικό σχέδιο για τον πολιτισμό, ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης της ελληνικής περιφέρειας, μόνο τότε ως κοινωνία θα είμαστε πραγματικά κερδισμένοι .
