“Τι λείπει; Τι φταίει; …και δεν βρέθηκαν ακόμα εκείνες οι θάλασσες που μας ταιριάζουν για να πάμε λίγο πιο μακριά…” του Κώστα Καραμάρκου

28 Ιαν, 2024

Πριν 2 ½ και πλέον χρόνια έγραφα για τα Επερχόμενα Υδρογόνα των 29.000 θέσεων εργασίας και πως υπάρχει άσκοπη φλυαρία, υπερβολή και ασάφεια στον δημόσιο πολιτικό λόγο που προσθέτει, αντί να αφαιρεί ομίχλη στο τοπίο της Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης στη Δυτική Μακεδονία …

Σήμερα, αρχές 2024,

Νέα Περιφερειακή Αρχή,

Νέες Δημοτικές Αρχές,

Νέα ισχυρή Κυβέρνηση

Αλλά ταυτόχρονα,

Οι ίδιοι πολίτες,

Οι ίδιοι άνεργοι,

Οι ίδιο κοινωνικοί και οικονομικοί φορείς,

Οι ίδιοι οικονομικοί μετανάστες από τη Δυτική Μακεδονία στον κόσμο όλο,

Οι ίδιες επιχειρήσεις …

άλλοτε απαθείς,

άλλοτε αδρανείς,

άλλοτε μετέωροι,

άλλοτε ανυπεράσπιστοι,

άλλοτε αμήχανοι και άλλοτε

ανήμποροι να αδράξουν τις όποιες, κυρίως χρηματοδοτικές ευκαιρίες μέχρι σήμερα …

Τι Λείπει ;

Περιφερειακός συντονισμός,

Πραγματική διασύνδεση αναγκών & ικανοτήτων με τις διαθέσιμες ευκαιρίες,

Επί τόπου της Δυτικής Μακεδονίας δομές υποστήριξης,

Ουσιαστική εμπλοκή ανθρώπων και φορέων της περιφέρειας στους μηχανισμούς,

Επενδυτική ικανότητα,

Συναίσθηση της κρισιμότητας της κατάστασης,

Σύγχρονη μεθοδική ενημέρωση και επικοινωνία,

Γρήγορες νίκες,

Αρχικές δράσεις και έργα στο πεδίο και όχι μόνο στο σχεδιασμό…

Τι Φταίει ;

Διαπιστώνεται ένα τεράστιο χρονικό και μεθοδολογικό κενό μεταξύ σχεδιασμού και διαθεσιμότητας πόρων, σε σχέση με την πραγματική ικανότητα αξιοποίησης των.

Είναι περισσότερο από εμφανές πως η αγορά και η οικονομία δεν μπορεί να ακολουθεί χρονικά τη διαθεσιμότητα των πόρων και δεν έχει και τη δυνατότητα να ανταποκρίνεται στους χρόνους, όπως τρέχουν με βάση τους σχετικούς περιορισμούς.

Οι δυνατότητες που παρέχονται σε φορείς & επιχειρήσεις ανοίγουν σταδιακά και με αυξανόμενη ένταση, ενώ ακόμη υπάρχουν σειρά κομβικών ζητημάτων που δεν έχουν επιλυθεί και δρομολογηθεί.

Η όλη κατάσταση αντιμετωπίζεται όχι ως ένα βαθιά διαρθρωτικό πρόβλημα των τοπικών κοινωνιών, αλλά ως ένα επιχειρησιακό σχέδιο με ψυχρή τεχνοκρατική λογική.

Δεν έχουν δρομολογηθεί μεθοδικά και συστηματικά οι απαραίτητες διασυνδέσεις με τους ανθρώπους της περιοχής, που ουσιαστικά δεν κατανοούν τι και πότε συμβαίνει γύρω τους και πως θα βρουν τις όποιες ευκαιρίες υπάρχουν.

Ακόμη,

φταίνε:

Θέματα χωροταξικού σχεδιασμού σε καθυστέρηση,

Φορείς & δικαιούχοι αποστελεχωμένοι και με ελάχιστη δυνατότητα να επιλύουν προβλήματα και να ολοκληρώνουν τις απαραίτητες τεχνικές μελέτες,

Έλλειψη εμπιστοσύνης σε θεσμούς και μηχανισμούς,

Κάκιστο management και διαχείριση κρίσης από σειρά φορέων,

ΔΕΗ και αρμόδια Υπουργεία – Νομικά Πρόσωπα κινούνται με διαφορετικές ταχύτητες και στοχεύσεις,

Επενδυτές εκτός περιφέρειας, μόνο ανακοινώνονται, αλλά δεν προετοιμάζονται για την χωροθέτηση των επενδυτικών τους πλάνων,

Καταρτίσεις και επανεκπαιδεύσεις γίνονται σχεδόν στην τύχη, χωρίς να συνδέονται με πραγματικές ανάγκες νέων επενδύσεων,

Προετοιμάζουμε ερευνητικές υποδομές που δυστυχώς και θα ολοκληρωθούν προς το τέλος της δεκαετίας και δεν υπάρχει εξαρχής συνδεδεμένο με αυτές επενδυτικό ενδιαφέρον,

Δεν υπάρχει επιστημονική παρακολούθηση της όλης κατάστασης και αποτελεσματικός περιφερειακός μηχανισμός παρέμβασης, πλην μιας αδύναμης να βοηθήσει ουσιαστικά, Εδαφικής Επιτροπής …