Την απόφαση για πλήρη απολιγνιτοποίηση μέχρι το 2028 επανέλαβε ο Πρωθυπουργός-«Η κυβέρνηση βιάζεται για να πετύχει μεγαλύτερη χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Μετάβασης»
«Σημαντικότερο άξονας της περιβαλλοντικής και ενεργειακής κυβερνητικής πολιτικής είναι η πλήρη απολιγνιτοποίηση μέχρι το 2028, ανέφερε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη συζήτηση στη βουλή για το Περιβαλλοντικό Νομοσχέδιο και ζήτησε ξεκάθαρες απαντήσεις από την αντιπολίτευση για το θέμα αυτό.
«Ήλπιζα να είναι εδώ πέρα ο κ. Τσίπρας για να κάνουμε μία ουσιαστική συζήτηση γύρω από αυτά τα ζητήματα. Εάν επιλέξει να έρθει στη συνέχεια, θα ήθελα από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ μία ξεκάθαρη απάντηση, πώς τοποθετείται απέναντι σε αυτήν την εμβληματική πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία έχει τύχει διεθνούς αναγνώρισης και έχει υποστηριχθεί ανοιχτά από όλες τις περιβαλλοντικές οργανώσεις. Διότι να παρουσιάζουμε το σύνολο των απόψεων των περιβαλλοντικών οργανώσεων για την πολιτική της κυβέρνησης, όχι μόνο μία πτυχή τους» είπε ο κ.Μητσοτάκης.
Όπως είπε ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση βιάζεται να εφαρμόσει αυτήν την πολιτική για να πετύχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Μετάβασης για τη Δυτική Μακεδονία και για την Πελοπόννησο. Και η απεξάρτηση από το ρυπογόνο λιγνίτη θα γίνει -όπως είπε- το θεμέλιο για μία νέα ζωή σε αυτές τις δύο περιοχές, με ένα καινούργιο παραγωγικό μοντέλο, με πολλές δουλειές και μεγαλύτερες προοπτικές.
«Και ναι, θέλουμε να επιταχύνουμε την ανάπτυξη της χώρας με πράσινο πρόσημο. Γι΄ αυτό και επιδιώκουμε περισσότερες επενδύσεις στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά και ένα περιβάλλον πιο υγιές και ανθρώπινο, με προστατευόμενες περιοχές που δεν θα εγκαταλείπονται πια στην τύχη τους. Όπως και με πόλεις βιώσιμες και καθαρές χωρίς αυθαιρεσίες. Θυμίζω ότι εμείς είμαστε η κυβέρνηση που τελικά επέβαλε την κατεδάφιση δύο ορόφων στο ξενοδοχείο κοντά στην Ακρόπολη, όταν άλλοι έμεναν για χρόνια απλοί παρατηρητές» σημείωσε και προσέθεσε:
«Η μετατροπή της πράσινης οικονομίας σε ατμομηχανή ανάπτυξης αποτελεί λοιπόν συνεχή και συνεπή επιλογή μου. Και έμελλε ένα νομοσχέδιο που διαπνέεται από ακριβώς αυτή τη φιλοσοφία να ψηφίζεται εν μέσω υγειονομικής κρίσης. Όμως, προσέξτε, και επιτρέψτε μου να κλείσω με αυτή την παρατήρηση. Όπως η πανδημία του κορονοϊού έτσι και η περιβαλλοντική κρίση είναι παγκόσμια. Και οι δυο αυτές κρίσεις δεν αναγνωρίζουν ούτε σύνορα, ούτε χώρες, ούτε κοινωνικές τάξεις. Αμφότερες μας προτρέπουν σε ένα παγκόσμιο συντονισμό, σε παγκόσμια συνεργασία. Αλλά και σε μια νέα αντίληψη για την ίδια τη ζωή καθώς και οι δυο αυτές κρίσεις αφορούν τη φύση και την ανθρώπινη λειτουργία της τελικά μέσα σε αυτήν».
