Βιβλιοπροτάσεις από τη Στοά του Βιβλίου

Σαν φυσάει ο βαρδάρης
Στάθης Μασκαλίδης
Υδροπλάνο, 2021
σ. 252
«Θεσσαλονίκη. Στα σκιερά σημεία της πόλης αλλά και του ανθρώπινου μυαλού φωλιάζουν στη σκοτεινιά οι παρίες, εκεί όπου ανθίζουν στα κρυφά τα νυχτολούλουδα. Μέσα σε δαιδαλώδη και ακάνθινα μονοπάτια, ένας πρωτοετής φοιτητής, ο Στάθης, με ασταθή χαρακτήρα, αντιπαλεύει τους δαίμονες που συγκρούονται μέσα του. Στέκεται τυχερός όταν ένα πανέμορφο λουλούδι εμφανίζεται στον δρόμο του, η Ίριδα, και έτσι στα ξαφνικά, όπως συμβαίνει καμιά φορά, η μουντή ζωή του μεταμορφώνεται και όλα μοιάζουν να αλλάζουν. Μαχητής του έρωτα γίνεται σε άνισο αγώνα και, έχοντας για βοήθεια τη δύναμη της φιλίας, επιχειρεί να ορθοποδήσει μέσα σε μια πόλη που καταπίνει όποιον δεν προσαρμόζεται. Κάπου εκεί ένα αστέρι έρχεται να φωτίσει τον δρόμο του και να γίνει η φωνή της συνείδησής του ή μήπως όχι;»
«Γεννήθηκα στη Μεσοποταμία Καστοριάς και κατοικώ στην πόλη της Καστοριάς. Είμαι παντρεμένος και έχω δυο παιδιά. Γράφω, γιατί μου αρέσει να αναπλάθω τον κόσμο, γιατί η ζωή είναι τόσο σύντομη που μια μονάχα δε φτάνει. Ελεύθερο πνεύμα από τη φύση μου, εγγράφηκα στη σχολή ιατρικής στο πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου αλλά εγκατέλειψα αμέσως τις σπουδές μου, γιατί έκρινα πως ο συγκεκριμένος επαγγελματικός προσανατολισμός δε μου ταίριαζε. Εργάζομαι στον δήμο Καστοριάς, στην υπηρεσία πρασίνου. Με την ειδικότητα του κηπουρού μπορώ να βρίσκομαι κοντά στο περιβάλλον, να απολαμβάνω τις ομορφιές του και να ονειροπολώ. Η πρώτη μου επαφή με το αναγνωστικό κοινό έγινε με το μυθιστόρημά μου «Πικραλίδες» που ελεύθερα διατίθεται από το διαδικτυακό περιοδικό MAXMAG. Νουβέλα μου με τίτλο «Κομαντσέρος» κυκλοφόρησε για το ιστορικό περιοδικό Νέος Μικρός Καου-μπόυ των εκδόσεων Άγρια Δύση. Το διήγημά μου «Και ήταν σαν να έβλεπε τον εαυτό του» έχει κυκλοφορήσει για το ίδιο περιοδικό των εκδόσεων Άγρια Δύση. Αστυνομικό διήγημά μου «Το γρανάζι» κυκλοφόρησε σε συλλογικό τεύχος του περιοδικού crime and horror. Αρθρογραφώ σε τοπικές εφημερίδες, τοπικά και πανελλαδικής εμβέλειας blogs. Ζω και εγώ μαζί με τους ήρωες που δημιουργώ, πονώ στη δυστυχία τους και χαίρομαι όταν είναι ευτυχισμένοι.»

Να είχα, λέει, μια τρομπέτα
Μάρω Δούκα
Εκδόσεις Πατάκη, 2022
σ. 384
«Παραµιλητό, ονειροπόληµα, η χειµαρρώδης εξοµολόγηση µιας γυναίκας από πλατεία σε πλατεία, από γειτονιά σε γειτονιά, από παγκάκι σε παγκάκι. Από το εδώ στο εκεί, από την Αθήνα του σήµερα στην Κρήτη των παιδικών της χρόνων. Ασφαλής µέσα στις φαντασιώσεις της, βέβαιη ότι η ζωή της εξαρτάται από τα µικρά και τα ταπεινά, παίρνει τους δρόµους µε τις τρεις πεθαµένες γιαγιάδες της για συντροφιά: την όµορφη Αφροδίτη, µε τα παραµύθια και τις γητειές· τη Σφακιανή Εργινιά, τη βουνίσια αρχόντισσα µε τα δώρα· την περίλυπη Φιλαρέτη, τη σπουδαγµένη, µε τα ιταλικά και το µαντολίνο της. Εικόνες, σκέψεις, εµµονές, περιπλανήσεις, στόµατα πεινασµένα για ιστορίες, καθείς και το παγκάκι του. Έρωτες, γάµοι, φονικά, πανηγύρια και γεννητούρια, η ορµή του χρόνου, το βουητό της Ιστορίας, πόλεµοι, κακουχίες, ο µόχθος των ανθρώπων. Κατίνα-Κάτια-Κατίγκω, η αµετανόητη Κάκια που ονειρευόταν ότι τρέχει µε το έλκηθρο στο χιονισµένο άγνωστο. Από ένα δυάρι στην Πατησίων, µ’ ένα παγκάκι ορµητήριο, γεννήθηκε ή δεν γεννήθηκε ακόµη, όλα έχει την τέχνη να τα επινοεί. Παιγνιώδης, παθιασµένη, τρυφερή, γλυκόπικρη, µια αφήγηση ποταµός για τη διαχρονική γυναικεία εµπειρία.»
Η Μάρω Δούκα, από τις σημαντικότερες συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας, γεννήθηκε το 1947 στα Χανιά. Το 1966 μετακόμισε στην Αθήνα, όπου έκτοτε ζει. Αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1974, με τις νουβέλες «Η πηγάδα», «Κάτι άνθρωποι». Έχει εκδώσει συνολικά τρεις νουβέλες, δύο συλλογές διηγημάτων, δέκα μυθιστορήματα, δύο δοκίμια «Ο πεζογράφος και το πιθάρι του» (1992), «Τίποτα δεν χαρίζεται» (2016), ενώ το 2005 εξέδωσε τη μαρτυρία «Τα μαύρα λουστρίνια» στο πλαίσιο της σειράς «Η κουζίνα του συγγραφέα» των εκδόσεων «Πατάκη». Έχει τιμηθεί με το Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» του Δήμου Ηρακλείου για το μυθιστόρημα «Αρχαία σκουριά» με το Β’ Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το μυθιστόρημα «Πλωτή πόλη» και με το Βραβείο Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το μυθιστόρημα «Αθώοι και φταίχτες», για το οποίο επίσης τιμήθηκε με το Βραβείο Balkanika και το Βραβείο «Καβάφη». Για το μυθιστόρημα «Έλα να πούμε ψέματα» έχει τιμηθεί με το βραβείο «Νίκος Θέμελης» του ηλεκτρονικού περιοδικού «Αναγνώστης».